รู้จักกับ “ต็อบ เถ้าแก่น้อย” จากภาพยนตร์เรื่อง วัยรุ่นพันล้าน

ช่วงนี้มีเรื่องมีราวที่ทำให้ต้องนึกถึงคนคนนี้ “ต็อบ เถ้าแก่น้อย” ที่ต้นเรื่องชีวิตของเขานั้นประสบความสำเร็จจากธุรกิจจำหน่ายสาหร่ายทอด ขนมขบเคี้ยวชื่อดัง โดยมียอดจำหน่าย 1,500 ล้านบาท ในตอนที่เขาอายุเพียง 19 ปี เท่านั้นเอง

ทีมบรรณาธิการ Mycontent-thai.com

August 29, 2019

1 minute

ก้อง อายุน้อยร้อยล้าน ประวัติ, ก้อง อายุน้อยร้อยล้าน indeem, หนังวัยรุ่นพันล้าน, อายุ น้อย ร้อย ล้าน ขาย อะไร ดี, อายุ น้อย ร้อย ล้าน ธุรกิจ ออนไลน์, อายุน้อยร้อยล้าน 2019, อายุน้อยร้อยล้าน มีใครบ้าง, อายุน้อยร้อยล้านล่าสุด

Top Secret หนังที่มีเค้ามาจากเรื่องจริง แต่ไม่ใช่เรื่องจริง

ช่วงนี้มีเรื่องมีราวที่ทำให้ต้องนึกถึงคนคนนี้ “ต็อบ เถ้าแก่น้อย” ที่ต้นเรื่องชีวิตของเขานั้นประสบความสำเร็จจากธุรกิจจำหน่ายสาหร่ายทอด ขนมขบเคี้ยวชื่อดัง โดยมียอดจำหน่าย 1,500 ล้านบาท ในตอนที่เขาอายุเพียง 19 ปี เท่านั้นเอง จึงเป็นที่มาทำให้เรื่องนี้มีหลายคนอยากรู้และอยากสัมผัสถึงความคิดของเด็กผู้ชายคนนี้ เพราะบางคนทำงานมาทั้งชีวิต ยังหาเงินไม่ได้ถึง 1 ใน 10 ของเด็กผู้ชายคนนี้เลย

ต็อบ อิทธิพัทธ์ กุลพงษ์วณิชย์ เป็นเจ้าของธุรกิจหน้าใหม่ที่ดูยังเด็กอยู่มาก จำได้ว่าเคยเห็นโฆษณาผลิตภัณฑ์ของเขาที่ท้ายรถเมล์เท่านั้น ยังงงอยู่ว่าสาหร่ายจะเป็นสินค้าที่นิยมกันเยอะอย่างนี้ได้อย่างไร แต่ก็ให้กาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ดูจากปัจจุบันที่ไม่มีใครไม่รู้จักสาหร่ายยี่ห้อนี้ และเข้าตลาดหลักทรัพย์ไปแล้ว ซึ่งหากมองย้อนไป ชีวิตของเขาไม่ได้แตกต่างจากหลาย ๆ คนที่ประสบความสำเร็จเลย

ก่อนอื่นผู้เขียนขอเล่าว่าเคยสัมภาษณ์ผู้ที่ร่ำรวยจากธุรกิจมาหลาย ๆ คนเพื่อทำคอลัมน์ลงนิตยสาร ก็จะมีชีวิตวัยเด็กคล้าย ๆ กับคุณต็อบนี้ และผู้เขียนเองก็มีเพื่อนคนหนึ่งที่มีชีวิตคล้ายกับคุณต็อบมาก ๆ จะจดบัญชีเปิดบริษัทตั้งแต่อายุ 17 ปี แต่ทางกฎหมายยังทำไม่ได้ และพ่อแม่ไม่ให้การสนับสนุน แต่ก็มีหุ้นส่วนที่รอจนกว่าเขาจะอายุ 20 ปี (ซึ่งตรงกับปี 3 ก่อนสำเร็จการศึกษาพอดี) เวลาเพื่อนคนนี้เล่าให้คนฟังว่าตัวเองมีบริษัททำอะไรก็ไม่มีใครเชื่อ คิดว่าโกหก และตัวเขาเองก็ถูกโกงมาหลายต่อหลายครั้ง และถ้าหากเขาล้มเลิกความเป็นตัวของตัวเองในวันนั้น เขาคงไม่ประสบความสำเร็จเหมือนทุกวันนี้ ซึ่งตอนนี้เพื่อนของผู้เขียนได้ขายบริษัทให้กับเจ้าอื่นไปแล้ว เกษียณตัวเองได้ตั้งแต่อายุ 30 กว่า ๆ เท่านั้น

เริ่มต้นจากเด็กติดเกม

กลับมาที่เรื่องของคุณต็อบ กันต่อ ถือว่าเป็นผู้ที่มีหัวการค้าตั้งแต่เด็ก จนในเรื่องมีคำพูดของตัวละครหนึ่งที่นิยามเขาว่า “น้องนี่มีสันดานพ่อค้าจริง ๆ” ซึ่งเป็นร้านขายเครื่องเล่นดีวีดีตู้ร้านแรกที่โกงน้อง และวิ่งไล่ต่อยกันจนจะมีเรื่อง ซึ่งในเรื่อง เริ่มแรกคุณต็อบ มีรายได้มาจตากการเล่นเกม เล่นทั้งวันทั้งคืน เอาเลขบัญชีของลุงเทืองมารับเงิน เล่นจนสามารถเอาเงินก้อนแรกนี้ไปซื้อรถยนต์เงินสดได้เลย

เพราะนี่เป็นการเล่นเกมจริงจังของเด็ก ม.ปลาย ที่แม้ต่อมาเขาจะถูกเกมแบน USER เพราะถูกจับได้ว่ามีการซื้อขาย Rare Item กันเป็นกอบเป็นกำผิดกฎการเล่นเพื่อความสนุก หลังจากนั้นก็มีจุดเปลี่ยนหลายอย่าง ได้แก่

ที่บ้านของคุณต็อบ มีหนี้สิน และไม่ได้บอกกับเขา
จึงเป็นเหตุที่ว่าทางบ้านอยากให้คุณต็อบเรียนต่อมหาวิทยาลัยให้สำเร็จ
แฟนของคุณต็อบในเรื่อง (หลิน) มีชีวิตอีกแบบหนึ่ง ซึ่งเป็นคนสำคัญที่เป็นแรงบันดาลใจให้คุณต็อบ อยากทำสาหร่ายทอด
ธนาคารให้ทำแผนกู้ได้สำเร็จ
7 – eleven ให้วางจำหน่ายสินค้านี้ได้ในเซเว่น

ย้อนดูความสำเร็จ เริ่มต้นจากเกาลัดคั่ว

ในเรื่องได้พูดถึงว่าช่วงแรก “เถ้าแก่น้อย” ไม่ได้เป็นสาหร่าย แต่เป็นเกาลัดทอดสูตรเยาวราช.. คุณพระ! ผู้เขียนยังจำได้อยู่เลยว่าเคยกิน ตอนนั้นเหมือนจะยังอยู่แค่ชั้นมัธยมต้นเท่านั้น และเห็นเกาลัดคั่วนี้ขายอยู่ในห้างซุปเปอร์มาร์เก็ตจริง ๆ และยังงงอยู่ว่าจะขายได้หรอ? เพราะไมม่เคยเห็นเกาลัดขายในห้างมาก่อน ส่วนใหญ่ต้องไปหากินที่เยาวราช และเคยซื้อกินครั้งหนึ่ง รสชาติเหมือนซื้อจากเยาวราชจริง ๆ ส่วนราคาก็ไม่แตกต่างจากร้านที่เยาวราชเลยจ้า

แม้ว่า “ลุงเทือง” ตัวละครที่เป็นคนคอยช่วยคุณต็อบมาตลอดทั้งเรื่อง จะไม่มีตัวตนจริง ๆ ว่ากันว่าตัวละครนี้สร้างมาจากคน 2 คน ที่ช่วยเหลือคุณต็อบ แต่ตัวละคนคนนี้ทำให้ผู้ชมอินกันจนร้องไห้กันมาหลายฉากแล้ว โดยเฉพาะฉากที่ลุงล้มขณะที่ทอดสาหร่ายหมดไปหลายแสนเพื่อให้ได้สูตรที่ตรงกับที่ซื้อมาจากระยอง

กว่าจะเป็นสาหร่าย “เถ้าแก่น้อย” ที่เราเห็นในเซเว่นนั้น ต้องผ่านอะไรมามาก ต้องขอกู้มาเพื่อซื้อเครื่องจักรและลงทุนต่าง ๆ เพราะคุณต็อบเริ่มต้นจากการเอาของในบ้านไปขาย ของชิ้นแรกก็คือพระเครื่องประจำตัวที่เป็นสมบัติของครอบครัวที่ให้มา หลังจากนั้นก็ขายพวกคอมพิวเตอร์เก่า ๆ และนำเงินมาหมุนเวียนซื้อเครื่องจักร ลงทุนเปิดร้าน

มีอยู่ฉากหนึ่งที่ผู้เขียนประทับใจมาก ๆ คือการแก้ปัญหาเรื่อง “สาหร่ายทอดเหม็นหืน” แก้ปัญหาด้วยการเอาข้อมูลไปสอบถามกับอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเกษตร (ซึ่งเรื่องจริงอาจารย์ของมหาวิทยาลัยนี้ใจดีจริง ๆ เพื่อนของผู้เขียนก็เคยไปสอบถามมา) ซึ่งคิดดูว่าแบรนด์ดัง ๆ หลายแบรนด์จะต้องไปจ้างห้องแลปหมดไปกี่แสนเพื่อให้ได้สูตรมา แต่ส่วนที่ว่าคุณต็อบต้องเสียค่าปรึกษาให้แก่อาจารย์ท่านนี้หรือไม่? คิดว่าน่าจะไม่ต้องจ่ายนะคะ ถือเป็นเรื่องดีมาก ๆ ที่มหาวิทยาลัยให้ความรู้แก่ผู้ที่มาขอคำปรึกษา ไม่ได้เก็บกั๊กเอาไว้จนใช้งานไม่ได้จริง ๆ

วิธีการแก้ไขปัญหา “สาหร่ายเหม็นหืน” ก็คือการเก็บสินค้าด้วยการแพ็คสุญญากาศเอาออกซิเจนออกกและเติมไนโตรเจนเข้าไปแทน

และการคิดสูตรต่าง ๆ ของสาหร่ายนี้ แตกต่างกับตอนเกาลัดที่ต้องไปนั่งแอบดูและขอซื้อเพื่อแลกสูตรจากร้านค้าย่านเยาวราช โดยคุณต็อบลงทุนซื้อสาหร่ายสดตากแห้ง หมดไปเป็นแสน ๆ เพื่อให้ลุงเทืองทอดทดลองไปเรื่อย ๆ จนลุงเทืองถอดใจเหมือนกัน “น้องต็อบ ลุงไม่อยากทำแล้ว หมดเงินไปเป็นแสน” ต็อบบอกว่า “ก็เพราะอย่างนี้ไง ลุงถึงต้องช่วยผมต่อ”

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาขอข้ามเล่าถึงตอนจบเลยแล้วกัน..

ด้วยเริ่มต้นของเรื่องนี้เปิดฉากมาเป็นภาพของเด็กผู้ชายที่เข้าไปพูดคุยกับเจ้าหน้าที่สินเชื่อของธนาคาร น่าจะอายุ 18-19 ปี ทางธนาคารยังไม่สามารถให้สินเชื่อได้ แต่เมื่ออายุ 20 ปี สามารถจดบริษัทได้แล้ว และทางกฎหมายรับรองให้เป็นผู้ที่บรรลุนิติภาวะ ก็สามารถจัดการกิจการต่าง ๆ เป็นชื่อของตัวเองได้โดยไม่ต้องยืมชื่อของคนอื่นมาเปิดบัญชีอีกต่อไป ทาง CP จึงเปิดโอกาสตรวจสอบเรื่องการวางสินค้า ให้ลองเอาสินค้าเข้ามาทอดลองชิม และเข้ามาตรวจสอบโรงงาน จึงกลายมาเป็น สาหร่ายเถ้าแก่น้อย ที่โด่งดังได้ในปัจจุบันนี้

ความสำเร็จของ “ต็อบ อิทธิพัทธ์ กุลพงษ์วณิชย์” จากแบรนด์ “เถ้าแก่น้อย” มาจากอะไร

จุดเด่นของการทำการตลาดก็คือการลงทุนใช้ศิลปินต่างประเทศที่กำลังโด่งดังมากที่สุดมาเป็นพรีเซนเตอร์อีกด้วย
ความกล้าได้กล้าเสีย
การมองเห็นโอกาสและทำเล
การเลือกเข้าไปปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ ในฉากที่ต้องการแก้ปัญหาเรื่องอาหาร
การรู้จักเข้าไปหาความช่วยเหลือการลงทุนจากธนาคาร ซึ่งหากใช้แต่เงินของตัวเองก็อาจจะหมดตัวได้ แต่ธนาคารจะมีผู้เชี่ยวชาญการเงินให้คำปรึกษา
การทำ R&D ทดลองสินค้าเองก่อนจำหน่าย