รู้จักกับ “ต็อบ เถ้าแก่น้อย” จากภาพยนตร์เรื่อง วัยรุ่นพันล้าน

Top Secret หนังที่มีเค้ามาจากเรื่องจริง แต่ไม่ใช่เรื่องจริง

ช่วงนี้มีเรื่องมีราวที่ทำให้ต้องนึกถึงคนคนนี้ “ต็อบ เถ้าแก่น้อย” ที่ต้นเรื่องชีวิตของเขานั้นประสบความสำเร็จจากธุรกิจจำหน่ายสาหร่ายทอด ขนมขบเคี้ยวชื่อดัง โดยมียอดจำหน่าย 1,500 ล้านบาท ในตอนที่เขาอายุเพียง 19 ปี เท่านั้นเอง จึงเป็นที่มาทำให้เรื่องนี้มีหลายคนอยากรู้และอยากสัมผัสถึงความคิดของเด็กผู้ชายคนนี้ เพราะบางคนทำงานมาทั้งชีวิต ยังหาเงินไม่ได้ถึง 1 ใน 10 ของเด็กผู้ชายคนนี้เลย

ต็อบ อิทธิพัทธ์ กุลพงษ์วณิชย์ เป็นเจ้าของธุรกิจหน้าใหม่ที่ดูยังเด็กอยู่มาก จำได้ว่าเคยเห็นโฆษณาผลิตภัณฑ์ของเขาที่ท้ายรถเมล์เท่านั้น ยังงงอยู่ว่าสาหร่ายจะเป็นสินค้าที่นิยมกันเยอะอย่างนี้ได้อย่างไร แต่ก็ให้กาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ดูจากปัจจุบันที่ไม่มีใครไม่รู้จักสาหร่ายยี่ห้อนี้ และเข้าตลาดหลักทรัพย์ไปแล้ว ซึ่งหากมองย้อนไป ชีวิตของเขาไม่ได้แตกต่างจากหลาย ๆ คนที่ประสบความสำเร็จเลย

ก่อนอื่นผู้เขียนขอเล่าว่าเคยสัมภาษณ์ผู้ที่ร่ำรวยจากธุรกิจมาหลาย ๆ คนเพื่อทำคอลัมน์ลงนิตยสาร ก็จะมีชีวิตวัยเด็กคล้าย ๆ กับคุณต็อบนี้ และผู้เขียนเองก็มีเพื่อนคนหนึ่งที่มีชีวิตคล้ายกับคุณต็อบมาก ๆ จะจดบัญชีเปิดบริษัทตั้งแต่อายุ 17 ปี แต่ทางกฎหมายยังทำไม่ได้ และพ่อแม่ไม่ให้การสนับสนุน แต่ก็มีหุ้นส่วนที่รอจนกว่าเขาจะอายุ 20 ปี (ซึ่งตรงกับปี 3 ก่อนสำเร็จการศึกษาพอดี) เวลาเพื่อนคนนี้เล่าให้คนฟังว่าตัวเองมีบริษัททำอะไรก็ไม่มีใครเชื่อ คิดว่าโกหก และตัวเขาเองก็ถูกโกงมาหลายต่อหลายครั้ง และถ้าหากเขาล้มเลิกความเป็นตัวของตัวเองในวันนั้น เขาคงไม่ประสบความสำเร็จเหมือนทุกวันนี้ ซึ่งตอนนี้เพื่อนของผู้เขียนได้ขายบริษัทให้กับเจ้าอื่นไปแล้ว เกษียณตัวเองได้ตั้งแต่อายุ 30 กว่า ๆ เท่านั้น

เริ่มต้นจากเด็กติดเกม

กลับมาที่เรื่องของคุณต็อบ กันต่อ ถือว่าเป็นผู้ที่มีหัวการค้าตั้งแต่เด็ก จนในเรื่องมีคำพูดของตัวละครหนึ่งที่นิยามเขาว่า “น้องนี่มีสันดานพ่อค้าจริง ๆ” ซึ่งเป็นร้านขายเครื่องเล่นดีวีดีตู้ร้านแรกที่โกงน้อง และวิ่งไล่ต่อยกันจนจะมีเรื่อง ซึ่งในเรื่อง เริ่มแรกคุณต็อบ มีรายได้มาจตากการเล่นเกม เล่นทั้งวันทั้งคืน เอาเลขบัญชีของลุงเทืองมารับเงิน เล่นจนสามารถเอาเงินก้อนแรกนี้ไปซื้อรถยนต์เงินสดได้เลย

 

 

 

เพราะนี่เป็นการเล่นเกมจริงจังของเด็ก ม.ปลาย ที่แม้ต่อมาเขาจะถูกเกมแบน USER เพราะถูกจับได้ว่ามีการซื้อขาย Rare Item กันเป็นกอบเป็นกำผิดกฎการเล่นเพื่อความสนุก หลังจากนั้นก็มีจุดเปลี่ยนหลายอย่าง ได้แก่

• ที่บ้านของคุณต็อบ มีหนี้สิน และไม่ได้บอกกับเขา
• จึงเป็นเหตุที่ว่าทางบ้านอยากให้คุณต็อบเรียนต่อมหาวิทยาลัยให้สำเร็จ
• แฟนของคุณต็อบในเรื่อง (หลิน) มีชีวิตอีกแบบหนึ่ง ซึ่งเป็นคนสำคัญที่เป็นแรงบันดาลใจให้คุณต็อบ อยากทำสาหร่ายทอด
• ธนาคารให้ทำแผนกู้ได้สำเร็จ
• 7 – eleven ให้วางจำหน่ายสินค้านี้ได้ในเซเว่น

 

ย้อนดูความสำเร็จ เริ่มต้นจากเกาลัดคั่ว

ในเรื่องได้พูดถึงว่าช่วงแรก “เถ้าแก่น้อย” ไม่ได้เป็นสาหร่าย แต่เป็นเกาลัดทอดสูตรเยาวราช.. คุณพระ! ผู้เขียนยังจำได้อยู่เลยว่าเคยกิน ตอนนั้นเหมือนจะยังอยู่แค่ชั้นมัธยมต้นเท่านั้น และเห็นเกาลัดคั่วนี้ขายอยู่ในห้างซุปเปอร์มาร์เก็ตจริง ๆ และยังงงอยู่ว่าจะขายได้หรอ? เพราะไมม่เคยเห็นเกาลัดขายในห้างมาก่อน ส่วนใหญ่ต้องไปหากินที่เยาวราช และเคยซื้อกินครั้งหนึ่ง รสชาติเหมือนซื้อจากเยาวราชจริง ๆ ส่วนราคาก็ไม่แตกต่างจากร้านที่เยาวราชเลยจ้า

แม้ว่า “ลุงเทือง” ตัวละครที่เป็นคนคอยช่วยคุณต็อบมาตลอดทั้งเรื่อง จะไม่มีตัวตนจริง ๆ ว่ากันว่าตัวละครนี้สร้างมาจากคน 2 คน ที่ช่วยเหลือคุณต็อบ แต่ตัวละคนคนนี้ทำให้ผู้ชมอินกันจนร้องไห้กันมาหลายฉากแล้ว โดยเฉพาะฉากที่ลุงล้มขณะที่ทอดสาหร่ายหมดไปหลายแสนเพื่อให้ได้สูตรที่ตรงกับที่ซื้อมาจากระยอง

กว่าจะเป็นสาหร่าย “เถ้าแก่น้อย” ที่เราเห็นในเซเว่นนั้น ต้องผ่านอะไรมามาก ต้องขอกู้มาเพื่อซื้อเครื่องจักรและลงทุนต่าง ๆ เพราะคุณต็อบเริ่มต้นจากการเอาของในบ้านไปขาย ของชิ้นแรกก็คือพระเครื่องประจำตัวที่เป็นสมบัติของครอบครัวที่ให้มา หลังจากนั้นก็ขายพวกคอมพิวเตอร์เก่า ๆ และนำเงินมาหมุนเวียนซื้อเครื่องจักร ลงทุนเปิดร้าน

มีอยู่ฉากหนึ่งที่ผู้เขียนประทับใจมาก ๆ คือการแก้ปัญหาเรื่อง “สาหร่ายทอดเหม็นหืน” แก้ปัญหาด้วยการเอาข้อมูลไปสอบถามกับอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเกษตร (ซึ่งเรื่องจริงอาจารย์ของมหาวิทยาลัยนี้ใจดีจริง ๆ เพื่อนของผู้เขียนก็เคยไปสอบถามมา) ซึ่งคิดดูว่าแบรนด์ดัง ๆ หลายแบรนด์จะต้องไปจ้างห้องแลปหมดไปกี่แสนเพื่อให้ได้สูตรมา แต่ส่วนที่ว่าคุณต็อบต้องเสียค่าปรึกษาให้แก่อาจารย์ท่านนี้หรือไม่?  คิดว่าน่าจะไม่ต้องจ่ายนะคะ  ถือเป็นเรื่องดีมาก ๆ ที่มหาวิทยาลัยให้ความรู้แก่ผู้ที่มาขอคำปรึกษา ไม่ได้เก็บกั๊กเอาไว้จนใช้งานไม่ได้จริง ๆ

และการคิดสูตรต่าง ๆ ของสาหร่ายนี้ แตกต่างกับตอนเกาลัดที่ต้องไปนั่งแอบดูและขอซื้อเพื่อแลกสูตรจากร้านค้าย่านเยาวราช โดยคุณต็อบลงทุนซื้อสาหร่ายสดตากแห้ง หมดไปเป็นแสน ๆ เพื่อให้ลุงเทืองทอดทดลองไปเรื่อย ๆ จนลุงเทืองถอดใจเหมือนกัน “น้องต็อบ ลุงไม่อยากทำแล้ว หมดเงินไปเป็นแสน” ต็อบบอกว่า “ก็เพราะอย่างนี้ไง ลุงถึงต้องช่วยผมต่อ”

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาขอข้ามเล่าถึงตอนจบเลยแล้วกัน..

ด้วยเริ่มต้นของเรื่องนี้เปิดฉากมาเป็นภาพของเด็กผู้ชายที่เข้าไปพูดคุยกับเจ้าหน้าที่สินเชื่อของธนาคาร น่าจะอายุ 18-19 ปี ทางธนาคารยังไม่สามารถให้สินเชื่อได้ แต่เมื่ออายุ 20 ปี สามารถจดบริษัทได้แล้ว และทางกฎหมายรับรองให้เป็นผู้ที่บรรลุนิติภาวะ ก็สามารถจัดการกิจการต่าง ๆ เป็นชื่อของตัวเองได้โดยไม่ต้องยืมชื่อของคนอื่นมาเปิดบัญชีอีกต่อไป ทาง CP จึงเปิดโอกาสตรวจสอบเรื่องการวางสินค้า ให้ลองเอาสินค้าเข้ามาทอดลองชิม และเข้ามาตรวจสอบโรงงาน จึงกลายมาเป็น สาหร่ายเถ้าแก่น้อย ที่โด่งดังได้ในปัจจุบันนี้

ความสำเร็จของ “ต็อบ อิทธิพัทธ์ กุลพงษ์วณิชย์” จากแบรนด์ “เถ้าแก่น้อย” มาจากอะไร

• จุดเด่นของการทำการตลาดก็คือการลงทุนใช้ศิลปินต่างประเทศที่กำลังโด่งดังมากที่สุดมาเป็นพรีเซนเตอร์อีกด้วย
• ความกล้าได้กล้าเสีย
• การมองเห็นโอกาสและทำเล
• การเลือกเข้าไปปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ ในฉากที่ต้องการแก้ปัญหาเรื่องอาหาร
• การรู้จักเข้าไปหาความช่วยเหลือการลงทุนจากธนาคาร ซึ่งหากใช้แต่เงินของตัวเองก็อาจจะหมดตัวได้ แต่ธนาคารจะมีผู้เชี่ยวชาญการเงินให้คำปรึกษา
• การทำ R&D ทดลองสินค้าเองก่อนจำหน่าย

 

ตอนจบ

2 ปีใช้หนี้ 40 ล้านบาทได้หมด
พ่อกับแม่ได้กลับมา และยังอาศัยอยู่บ้านหลังเดิม

 

เชื่อว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นอีกแรงบันดาลใจให้คนที่กำลังหมดไฟอยู่ได้แน่ ๆ

ซึ่งภาพยนตร์เรื่อง วัยรุ่นพันล้าน และ เถ้าแก่น้อย เป็นคนละแบรนด์กับรายการทีวีอายุน้อยร้อยล้าน.. อย่าเข้าใจผิดกันล่ะ!

 

เรียบเรียงโดย : ทีมงาน Mycontent Thai

ภาพจาก : ภาพยนตร์เรื่อง “Top Secret วัยรุ่นพันล้าน”

 

อ่านเพิ่มเติม : 

• รวมขั้นตอน และ วิธีการขอจดทะเบียนพาณิชย์แบบบุคคล เจ้าของเดียว
• เพ็ชรรัตน์เภสัช โฉมใหม่! ไฉไลดุจ EVEANDBOY ในวงการ Pharmacy
• Google My Business คืออะไร?